Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem e Cn. Et quidem, inquit, vehementer errat; Duo Reges: constructio interrete. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Bork: Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,.
Immo alio genere;: In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?
Recte dicis;: Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Bork: Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Polycratem Samium felicem appellabant.: An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Sint ista Graecorum;: Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod
bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum,
quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit,
quem in adoptionem D.

Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Minime vero, inquit ille, consentit.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Non est igitur voluptas bonum. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Hoc non est positum in nostra actione.
Proclivi currit oratio.
Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?