Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Duo Reges: constructio interrete. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid Zeno? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat.

Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Praeteritis, inquit, gaudeo. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quis est tam dissimile homini. Summus dolor plures dies manere non potest?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Sed fac ista esse non inportuna; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Si ad prudentes, alterum fortasse dubitabunt, sitne tantum in virtute, ut ea praediti vel in Phalaridis tauro beati sint, alterum non dubitabunt, quin et Stoici conveniente sibi dicant et vos repugnantia.

Bork: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Bork: Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Sed nimis multa.: Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Si scieris, inquit Carneades, aspidem occulte latere uspiam,
et velle aliquem inprudentem super eam assidere, cuius mors
tibi emolumentum futura sit, improbe feceris, nisi monueris
ne assidat, sed inpunite tamen;

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse
arbitrantur.