Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Tu quidem reddes; Si longus, levis; Duo Reges: constructio interrete. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Idem adhuc;

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Praeclare hoc quidem.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sed quae tandem ista ratio est? Proclivi currit oratio. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quibusnam praeteritis? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Bork: Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Itaque fecimus.: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
ALIO MODO.: Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi
faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum
honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.

Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis
imperiosi philosophi sit vetare meminisse.

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.