Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
- Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
- Id enim natura desiderat.
- Cur iustitia laudatur?
- Bork
- Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
- Explanetur igitur.
- Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
- Bork
- Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
- Bork
- Ut etiam contendant et elaborent, si efficere possint, ut aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat?
Quoniam enim natura suis omnibus expleri partibus vult, hunc statum corporis per se ipsum expetit, qui est maxime e natura, quae tota perturbatur, si aut aegrum corpus est aut dolet aut, caret viribus.
Quaerimus enim finem bonorum.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Proclivi currit oratio. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Quod iam a me expectare noli. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
- Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
- Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
- Non igitur bene.
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quis enim redargueret? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Equidem etiam curiam nostram-Hostiliam dico, non hanc novam, quae minor mihi esse videtur, posteaquam est maior-solebam intuens Scipionem, Catonem, Laelium, nostrum vero in primis avum cogitare; Egone quaeris, inquit, quid sentiam?