Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Venit ad extremum; Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sint modo partes vitae beatae. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Si longus, levis;
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Poterat autem inpune;

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Obsequar igitur voluntati tuae dicamque, si potero, rhetorice, sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem.

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Non potes, nisi retexueris illa. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus.

Recte, inquit, intellegis.: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Quid vero?: Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?
Bork: Numquam facies.
Non igitur bene.: Nos vero, inquit ille;
Reguli reiciendam;: Ut pulsi recurrant?
Quis hoc dicit?: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Negarine ullo modo possit numquam quemquam stabili et firmo
et magno animo, quem fortem virum dicimus, effici posse,
nisi constitutum sit non esse malum dolorem?

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?