Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Sed tamen nonne reprehenderes, Epicure, luxuriosos ob eam
ipsam causam, quod ita viverent, ut persequerentur cuiusque
modi voluptates, cum esset praesertim, ut ais tu, summa
voluptas nihil dolere?

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est
praeteritorum memoria.

Odium autem et invidiam facile vitabis. Equidem e Cn. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Ea enim omnia, quae illi bona dicerent, praeposita esse, non bona, itemque illa, quae in corpore excellerent, stulte antiquos dixisse per se esse expetenda;

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quae cum essent dicta, discessimus. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sed quod proximum fuit non vidit. Sedulo, inquam, faciam. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Bork: Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione intellegitur, eaque vita, quae ex summo bono degitur, quia coniuncta ei virtus est.
Bork: Ad eos igitur converte te, quaeso.
Bork: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quonam modo?: Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Bork: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Hoc est non dividere, sed frangere.
Haeret in salebra.