Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sed tamen intellego quid velit. Inquit, dasne adolescenti veniam? Duo Reges: constructio interrete. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Poterat autem inpune;

Quem enim deditum voluptatibus, quem cupiditatum incendiis inflammatum in iis potiendis, quae acerrime concupivisset, tanta laetitia perfundi arbitramur, quanta aut superiorem Africanum Hannibale victo aut posteriorem Karthagine eversa?

Ita prorsus, inquam;: Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Quid Zeno?: Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Bork: Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Bork: Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Bork: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Qui haec didicerunt, quae ille contemnit, sic solent: Duo
genera cupiditatum, naturales et inanes, naturalium duo,
necessariae et non necessariae.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Idemne, quod iucunde? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Simus igitur contenti his.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

An eiusdem modi?
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.