Quis istud possit, inquit, negare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Satis est ad hoc responsum. Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? An potest cupiditas finiri? Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Est, ut dicis, inquit; Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum
gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi
ipsae per se expetuntur.

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Facete M. Scrupulum, inquam, abeunti; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Suo genere perveniant ad extremum;
Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Efficiens dici potest.

Eademne, quae restincta siti?: Et quidem, inquit, vehementer errat;
Stoicos roga.: Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.
Praeteritis, inquit, gaudeo.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;