Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Nam quid possumus facere melius? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Pauca mutat vel plura sane; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Duo Reges: constructio interrete. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Lege laudationes, Torquate, non eorum, qui sunt ab Homero
laudati, non Cyri, non Agesilai, non Aristidi aut
Themistocli, non Philippi aut Alexandri, lege nostrorum
hominum, lege vestrae familiae;

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem, potionis sitim.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Sullae consulatum?: Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
Cur iustitia laudatur?: Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Etiam beatissimum?: Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Frater et T.: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Bork: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Qui est in parvis malis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Cur iustitia laudatur?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.