Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Duo Reges: constructio interrete. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Neutrum vero, inquit ille. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur.

Quid iudicant sensus?: Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Tuum credibile?: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Quibusnam praeteritis?: Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Optime, inquam.: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Bork: Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Haec dicuntur inconstantissime.: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Bork: Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino
relicta.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quaerimus enim finem bonorum. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae.