Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;
Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Is es profecto tu.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nihil enim hoc differt. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Nihil sane.: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Reguli reiciendam;: Istic sum, inquit.
Quid vero?: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Bork: Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Bork: Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Suo genere perveniant ad extremum; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Hinc est illud exortum, quod Zeno prohgmšnon, contraque
quod époprohgmšnon nominavit, cum uteretur in lingua
copiosa factis tamen nominibus ac novis, quod nobis in hac
inopi lingua non conceditur;

Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Cumque eorum utrumque per se expetendum esse dixissent, virtutes quoque utriusque eorum per se expetendas esse dicebant, et cum animum infinita quadam laude anteponerent corpori, virtutes quoque animi bonis corporis anteponebant.