At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Duo Reges: constructio interrete. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Si enim ad populum me vocas, eum.

Bork: Sed tamen intellego quid velit.
Recte dicis;: Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Bork: Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Bork: Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Tubulo putas dicere?: Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Urgent tamen et nihil remittunt.

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Bork Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.